Kampung Tradisi Mangsa Peredaran Zaman ATAU Kerakusan Manusia?

Nama-nama seperti Kampung Bagan Dalam, Kampung Batu Maung, Kampung Batu Uban, Kampung Binjal, Kampung Buah Pala, Kampung Dalca, Kampung Dodol, Kampung Gajah, Kampung Genting, Kampung Lima Kongsi, Kampung Makam, Kampung Melayu, Kampung Nelayan, Kampung Padang Benggali, Kampung Pisang, Kampung Permatang Tepi laut, Kampung Permatang Tok Subuh, Kampung Pondok Upeh, Kampung Pokok Asam, Kampung Pulau Jelutong, Kampung Selut, Kampung Siam, Kampung Sungai Nibong Kecil, Kampung Tanjong Tokong, Kampung Teluk Air Tawar, Kampung Teluk Kumbar, Kampung Tengah Jelutong, Kampung Tengah Air Itam dan Kampung Terang mungkin asing bagi orang luar malahan bagi sesetengah penduduk di Pulau Pinang itu sendiri.

Pembangunan yang pesat serta pemilikan tanah kampong orang Melayu, penduduk asal di Pulau Mutiara; Pulau Pinang dek sifat pemilik yang dahagakan pembangunan di sebalik kemewahan turut merupakan faktor kampong tersebut semakin lenyap dari peta negeri Pulau Pinang atau hanya sekadar nama yang digantikan nama baru. Paling menyedihkan, laman kampong yang pernah suatu ketika dahulu merupakan kawasan ramai anak negeri bermain dan berseloka terutamanya di dalam daerah Timur Laut, Pulau Pinang ditenggelami pengambilan tanah untuk projek pembangunan hartanah berprestij dan mewah, jauh dari kemampuan kuasa membeli kebanyakan anak negeri terutama sejak pentadbiran kerajaan negeri berubah arah kepada kepimpinan DAP di bawah Lim Guan Eng di dalam skandal membabitkan penjualan tanah-tanah kerajaan negeri di bawah bidang kuasanya sebagai Exco Hal Ehwal Tanah, Pembangunan Tanah, Pembangunan Keusahawanan, Penerangan & Warisan, kini berbaki 8 peratus di dalam pentadbiran, sejak tahun 2008? Rata-rata kebanyakan kampung-kampung tersebut diduduki orang Melayu bergenerasi lamanya, namun bukanlah milikan mereka tetapi milik waris tinggalan ataupun tanah wakaf yang diuruskan Majlis Agama Islam Pulau Pinang (MAIPP).

Menurut satu kajian oleh Persatuan Melayu Pulau Pinang (PEMENANG) dan Pusat Penyelidikan Dasar dan Kajian Antarabangsa (CenPRIS) USM, keluasan tanah milik Melayu pada tahun 2016 mengikut daerah adalah seperti berikut:

• Timur Laut (Parlimen Tanjong, Jelutong, Bukit Gelugor dan Bukit Bendera) – 1.4km persegi,
• Barat Daya (Parlimen Bayan Baru dan Balik Pulau ) – 21.6km persegi,
• Seberang Perai Tengah (Parlimen Permatang Pauh dan Bukit Mertajam) – 108.4km persegi,
• Seberang Perai Utara (Parlimen Bagan, Tasek Gelugor dan Kepala Batas) – 46.3km persegi, dan 
• Seberang Perai Selatan (Parlimen Batu Kawan dan Nibong Tebal) – 36.2km persegi

berjumlah 213.9km persegi berbanding keseluruhan keluasan negeri Pulau Pinang adalah 1,046 km persegi. 

Dalam masa lima tahun sahaja, Kerajaan Negeri Pulau Pinang telah menjual 33% tanah Kerajaan Negeri kepada pemaju-pemaju yang mempunyai hubungan Lim sekeluarga tau merupakan kroninya di dalam kepentingan syarikat-syarikat pemaju yang sekaligu telah menyebabkan hartanah di Pulau Pinang berjaya mencatat penjualan berbilion Ringgit Malaysia. Ironinya Perbadanan Pembangunan Pulau Pinang (PDC) gagal membangun atau memajukan tanah kerajaan negeri sebaliknya bertindak menjadi agen hartanah ekskusif Lim Guan Eng, lebih-lebih lagi dengan perlaksanaan Projek Pelan Induk Pengangkutan Pulau Pinang (PTMP) yang turut menyumbang kepada pengambilan tanah hingga bakal merubah rupabentuk kampong yang sediada.

Pada pagi 2hb Februari yang lalu, kerja-kerja merobohkan 4 buah rumah yang ditinggalkan penghuninya walau pampasan tidak setimpal diberikan di Kampong Pokok Asam, Jelutong dilaksanakan oleh pekerja-pekerja Majlis Bandaraya Pulau Pinang (MBPP) yang majoritinya adalah anak Melayu di belakang tabirnya dengan kehendak dan perintah pimpinan DAP. Sebelum itu 5 buah rumah telah dirobohkan dengan modus operandi yang serupa, berbaki hampir 20 buah rumah dengan penghuni yang berkeras enggan keluar dari sana. Pastinya nasib mereka akan berkesudahan seperti penghuni yang sebelumnya. MBPP dan Kerajaan Negeri tidak bersikap reaktif mendepani kerumitan dan permasalahan hartanah setempat kebajikan kampong tradisi dengan mengekalkan identiti dan kewujudannya dengan mewartakan Akta Warisan?.

Persoalan kepada orang Melayu Pulau Pinang itu sendiri, apakah polisi Lim Guan Eng mencerminkan sikap orang Melayu yang memikirkan ‘NAK SENANG’ sahaja sedang penjualan tanah secara besar-besaran dn terang-terangan kelulusan DAP di Pulau Pinang, tidak membimbangkan? Polisi yang jelas mengkayakan pemaju. Pemaju mengutip keuntungan berpuluh-puluh kali ganda dengan kecenderungan Melayu untuk membuat ‘perubahan’ masa kini.